door Jan D. Swart

Burgemeester Aboutaleb was zich van geen kwaad bewust toen hij zijn ghostwriter de zin souffleerde dat ''het uitstellen van de sloop van de Tweebosbuurt geen optie meer was.''

De zin reflecteerde in zijn ogen de volstrekte waarheid, omdat die nota bene door de gemeenteraad zelf zo was bepaald. Bovendien wilde hij de bewoners van de Tweebosbuurt niet met een kluitje in het riet sturen, omdat zweverige taal niet bij een burgemeester past. Geen valse verwachtingen. Geen politiek standpunt. Het was een opgeschreven herhaling van een besluit.

Vooraf was Aboutaleb door de resterende bewoners van de Tweebosbuurt gevraagd toch nog eens langs te komen om de desolate wijk (met leegstand en nog 1 kraker) aan eigen waarneming te onderwerpen. ‘’En ik snap dat ze dat vroegen, want mensen proberen in nood een burgemeester altijd aan hun kant te krijgen. Maar als het een beladen onderwerp is, dan blijf je er weg. Logisch, want ik ga de politiek niet frustreren. Maar toen kreeg ik ineens een brief en als je een brief krijgt, moet je die beantwoorden.’’

Dat deed Aboutaleb.

In de ogen van SP-raadslid Taylan Cicek verkeerd. Hij vond dat de burgemeester, of zoals hij dat donderdag zei ‘’onze burgervader, de beschermer van de totale democratie, de belangenbehartiger van de Rotterdammers, een man die zichzelf altijd in de etalage zet als een verbinder’’, afijn, Cicek was spijkerhard van mening dat Aboutaleb ‘’openlijk de Tweebossers de rug toe had gekeerd.’’

‘’Als het uitstellen van de sloop geen optie is? Is het annuleren van de sloop er dan wel één?’’, vroeg hij. En hij had nog drie vragen. ‘’Is de initiële uitspraak uitvoerbaar bij voorraad verklaard? Is dit de reden dat de burgemeester zonder de rechtspraak technisch te ondermijnen een mogelijkheid zag om de druk op te voeren? Mochten in hoger beroep de Tweebossers in het gelijk worden gesteld, bent u dan bewust welke schadeclaims gemeente Rotterdam krijgt gepresenteerd?’’

Maar Aboutaleb, die toch al vond dat hij er door de SP (en Nida) ‘’’met grof geweld bijgesleept was’’, had duidelijk weinig trek om er tijdens een digitale raadsvergadering een frontaal botsend item van te maken, liet wethouder Kurvers nog even zeggen dat er twee gerechtelijke uitspraken zijn en niet één, dat het verder allemaal keurig maatwerk is in de afhandeling en haalde zoals gebruikelijk toen zelf het wetboek er maar bij en zei: ‘’Als de rechter in hoger beroep anders beslist, volgen we de rechter.’’